Niks trainingsprogramma

Onze nieuwe 'behandelmethode' heeft een week geduurd.
Toen waren de lekker lange slaapjes van de nacht naar de dag verschoven.
Daar hadden papa en mama niet zoveel aan.
In het weekend, dat Ella 4 weken oud was, begon het gehuil weer.

We hebben haar gewogen en toen werd duidelijk wat dat gehuil betekende.
Onze lieve meid had honger. Ze was niet genoeg aangekomen.
Op advies van het consultatie bureau zijn we gaan bijvoeden.
Ella krijgt nu, na de borst, een flesje.
Dat is natuurlijk een heel gedoe. omdat we nooit weten hoeveel honger ze nog heeft.
Gelukkig drinkt ze goed aan de borst en de fles.

Toen haar honger gestild was, hadden wij een ander kind.
Een SLAPEND kind!!!  Eentje die niet huilt, maar gezellig lacht en praat.
Ella kijkt je vrolijk en aandachtig aan.

Ineens lijken er verschillende huiltjes te bestaan.
Een 'ik-ben-moe-huil' klinkt echt heel anders dan de huil die we tot nu toe hadden gehoord;
de 'ik-heb-vreselijke-honger'. Dan is er ook nog de 'verlos-mij-van-mijn-vieze-luier-huil'.

We leren ons kind wat beter kennen, fijn he?